Εκεί στα Φυλακισμένα Μνήματα, στις κεντρικές φυλακές τις Λευκωσίας, υψώνεται ένας τοίχος που αναγράφει λίγες λέξεις. Λίγες λέξεις που επιχειρείς να τις αγγίξεις και τα χέρια σου βάφονται με Αίμα κι Ελλάδα. Είναι το αίμα των 9 αγωνιστών που έπεσαν υπέρ πατρίδος, απαγχονισθέντες από το σκοινί του "βρετανού συμμάχου μας". Είναι η Ελλάδα της Σημαίας των τεσσάρων αγωνιστών που έπεσαν μαχόμενοι για το μέγα ιδανικό της Ενώσεως με τη Μητέρα Πατρίδα. Τότε που οι τοίχοι του νησιού γέμιζαν από συνθήματα όπως " ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ". Τότε που ο κύπριος ποιητής Κώστας Μόντης, μιλούσε για τα παλιά του μαθητικά τετράδια που ήταν γεμάτα Ένωση κι Ελλάδα. Την 1η του Απρίλη του 1955 ήχησε στο νησί της Αφροδίτης η χαρμόσυνη καμπάνα της επανάστασης. Η φωνή του Μεγάλου Στρατηγού μας, του Γεωργίου Γρίβα Διγενή, πάλαι ποτέ αρχηγού των ηρωικών Χιτών και πλέον Αρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α., προκαλεί σεισμό που ταρακουνά το νησί ξυπνώντας ακόμα και τους Αχαιούς προγόνους που περιμένανε κι αυτοί τη λύτρωση. Το διάγγελμά του, πραγματικό χαστούκι στο πρόσωπο του βρετανού τοποτηρητή καθώς και ανελέητο μαστίγωμα στα ήμερα λιονταράκια του βρετανικού θηραιού. Ταυτόχρονα κυβερνητικά κτίρια, αστυνομικοί σταθμοί, ο ραδιοσταθμός και το βρετανικό στρατόπεδο Αμμοχώστου, γίνονται οι πρώτοι στόχοι επιθέσεως από του αμούστακους στην πλειοψηφία μαθητές - αντάρτες. Είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμιο ιστορία που μικρά παιδιά διδάσκουν τι θα πει αντάρτικο πόλεων σε μια αυτοκρατορία.
Σύσσωμος η τότε ελληνική κυβέρνησις, υποστηρίζει εξ αρχής τη δράση της Ε.Ο.Κ.Α.
,με μόνη εξαίρεση το Κ.Κ.Ε. που φέρεται να κατέδωσε στους Άγγλους την ταυτότητα του Διγενή, εκδικούμενοι έτσι την πανωλεθρία τους στη μάχη του Θησείου. Την ίδια στάση φυσικά κράτησε και το Α.Κ.Ε.Λ. αφού οι κομουνιστές είναι παντού οι ίδιοι. Είτε στη στέπα, είτε στην άλλη άκρη της γης παραμένουν "αξιαγάπητοι".
Δυστυχώς, έπειτα από τέσσερα συναπτά έτη συνεχούς δράσης, αγώνων, διώξεων, φυλακίσεων και απαγχονισμών, ο ιερός Αγών της Ε.Ο.Κ.Α. λαμβάνει τέλος, προδομένος από τους άκαπνους πολιτικάντηδες των Αθηνών και από κάποιον με γένια και ράσα που λίγα χρόνια αργότερα θα βρισκόταν στις Σευχέλλες...
Δυστυχώς στις μέρες της "ελληνικής δημοκρατίας" ελάχιστα διδάσκονται στη μαθητιώσα νεολαία γι' αυτούς που έπιασαν στα χέρια τους τη φωτιά, για να σφυρηλατήσουν την πολυπόθητο Ένωση στην κορυφή του Πενταδάκτυλου. Αντί η 1η του Απρίλη να αποτελεί ημέρα τιμής και μνήμης για τα ελληνικά σχολεία, ως ελάχιστος φόρος τιμής στο συμμαθητή μας τον Ευαγόρα τον Παληκαρίδη, αντί τα σχολειά μας να γεμίζουν με γαλανόλευκες που θα ξεδιπλώνει ο ελληνικός αγέρας, οι καθηγητάδες κάθονται κι ανέχονται τις φάρσες που συνηθίζουν να κάνουν εκείνη την ημέρα οι μαθητές με τους χαλκάδες στ' αυτιά και στις μύτες, αφού είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη ως η ημέρα του ψέματος.
Εμείς οι Εθνικιστές ευγνώμονες κλίνουμε το γόνυ σ' εκείνους που πότισαν με αίμα κι ιδρώτα αυτή τη γη στην εσχατιά του κόσμου του ελληνικού, κάνοντάς τη σημαία στα χέρια τους και πληγή στα στήθια τους. Στέλνουμε μήνυμα στ' αδέρφια μας. Σπάστε τις αλυσίδες και μ' αυτές πνίξτε ότι κρατά δέσμιες τις ψυχές και τις συνηδείσεις σας. Στις φετινές εκλογές του νησιού ψηφίστε ελληνικά. Στηρίξτε το ΕΛΑΜ και να θυμάστε πως η γενιά μας δε θα χαθεί. Θα προφτάσει να δει τη Λευτεριά να 'ρχεται με βια στη γη των ηρώων. Μα κι αν Κύπρος μας κι εμείς θα φύγουμε, "Στρατοί οι γιοι μας και τα εγγόνια μας και θα σ' ελευθερώσουν"...
Ε.Ο.Κ.Α ΞΑΝΑ ΣΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΑ ΒΟΥΝΑ
