ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 106 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ – «Σε κλαίει λαός, πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι, στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι παλληκάρι»: Ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος συνεπής ως προς τις υποχρεώσεις του έναντι του Έθνους και της ιστορίας, μέσω του παρόντος δελτίου τύπου, τιμά τη μνήμη ενός εκ των κορυφαίων ηρώων του γένους, του Παύλου Μελά.
Ο Παύλος Μελάς, αυτός ο οραματιστής της Μεγάλης Ιδέας δε δίστασε στιγμή να αγωνιστεί για την πατρίδα του. Δε δίστασε στιγμή να αρπάξει το τουφέκι του και να ανηφορίσει στα χιονισμένα βουνά της Μακεδονίας μας, για να ελευθερώσει τα σκλαβωμένα χώματά της από τους βάρβαρους και άνανδρους κομιτατζήδες. Τα χωριά της Μακεδονίας δεινοπαθούσαν υπό το σλαβικό ζυγό, ενώ οι σωρείες των εγκλημάτων έμεναν επί χρόνια ατιμώρητες. Λιγοστοί ήταν εκείνοι που στην ελεύθερη Ελλάδα πονούσαν πραγματικά για τα δεινά των συμπατριωτών τους. Λίγοι και τότε, λίγοι και τώρα. Ραγιάδες και τότε βολεμένοι στην καλοπέραση, στις θέσεις και στους τίτλους, ραγιάδες και τώρα ταπεινοί κι απάτριδες.
Μέχρι που κάποια φωνή ακούστηκε να λέει “Αν αγωνιστούμε για τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει”. Ήταν η φωνή του Παύλου Μελά. Ενός ανθρώπου που γεννήθηκε μέσα στα πλούτη και την πολυτέλεια και θα μπορούσε να απολαμβάνει μια άνετη ζωή, κάνοντας το κορόιδο. Κι όμως όχι. Όταν το αίμα των προγόνων σου μιλήσει στο μυαλό σου, η οικογένεια, οι φίλοι και το σπίτι σου έρχονται δεύτερα. Ο υπέρ πατρίδος Αγών, αυτό το μεγάλο ιδανικό ήταν που όπλισε το χέρι του θρυλικού Μίκη Ζέζα κι εν μέσω απειλών και κακουχιών τον έκανε να αφήσει την οικογένειά του, ορκισμένος να ποτίσει το χώμα της γης του Αλεξάνδρου με το αίμα των κομιτατζήδων.
Την ώρα που η μικρή αντάρτικη ομάδα των μαχητών της νύχτας συγκεντρωνόταν για να δώσει τον όρκο της, η διαταγή ήταν μία: “Βούλγαρος όρθιος μη μείνει”. Μέγας συμπαραστάτης του Παύλου Μελά, ο φλογισμένος ιεράρχης Γερμανός Καραβαγγέλης και σκορπισμένοι σε όλη τη Μακεδονία οι γενναίοι οπλαρχηγοί. Οι μάχες του αντάρτικου δύσκολες και πνιγμένες στο αίμα των κομιτατζήδων. Οι σκλάβοι σιγά, σιγά ορθώνουν το γρανιτένιο τους ανάστημα ,λίγο πριν το τέλος για τον ήρωα γραφεί μια παγωμένη νυχτιά στη Σάτιστα, όπου και θα πέσει νεκρός σε μια ενέδρα.
Η θυσία όμως αυτή του παληκαριού, ήταν αρκετή για να ανάψει η φλόγα του ξεσηκωμού, που αργότερα θα έκανε το γλυκό χαμόγελο της λευτεριάς, τη γαλανόλευκη σημαία μας, να κυματίσει ξανά υπερήφανη εκεί όπου οι αετοί τόλμησαν να πετάξουν.
Σήμερα σε μια Ελλάδα ξεπουλημένη στα διεθνή συμφέροντα των παγκοσμίων τοκογλύφων, που χορεύει στο ρυθμό του βολέματος και της ασυδοσίας, κάποιες μορφές μαυροντυμένες και με βλέμα αγέρωχο συγκεντρώνονται κάπου στη Μακεδονία. Τα “μυστικά του βάλτου” είναι σ’ αυτούς γνωστά και τα όπλα τους βγαλμένα από άλλη εποχή. Στο μέτωπο φορούν μαύρο φέσι με το σταυρό κεντημένο κι έχουν στο στήθος την Αγιά Σοφιά. Πλάι τους παπάδες στρατολόγοι που κι αυτοί μοιάζουν με πνεύματα χαμένα στη νύχτα. Σκιές που κάνουν τα κορμιά των ζωντανών να ριγούν και το αίμα να παγώνει στη θέα τους. Περιμένουν το σύνθημα από το Μεγάλο Αρχηγό. Μια τουφεκιά σκίζει τον αέρα που λυσσομανά στο ξεροβόρι και οι ιαχές στέλνουν μηνύματα στους προσκυνημένους και στους προδότες “ΘΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΕΜΕΙ Η ΓΗ”.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ- ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΓΕΥΓΕΛΗ ΕΙΝΑΙ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Αναρτήθηκε από Σπάρτακος
