Η αντίθεσή μας στην αριστερή ρητορική σχετικά με την υποκριτική τους στάση απέναντι στη συνεχιζόμενη κοινωνική εξαθλίωση δε σημαίνει σε καμμιά περίπτωση πως θα πρέπει οι Εθνικιστές Επαναστάτες να γίνονται απολογητές δεξιών συνταγών για την οικονομία. Το δίπολο «δεξιά»-«αριστερά» δεν μας αφορά, όπως δεν μας αφορούν και οι «λύσεις» τις οποίες προτείνουν οι πολιτικοί φορείς αυτών των απόψεων.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, και μετά από αλλεπάλληλες ταλαντεύσεις, το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη εμφανίζεται ως προμαχώνας της δεξιάς παράταξης, υιοθετώντας τη λογική της ελεύθερης αγοράς, εγκαταλείποντας τη μέχρι πρότινος αντινεοφιλελεύθερη συνθηματολογία. Έτσι, ο ΛΑ.Ο.Σ. τίθεται ξεκάθαρα υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16, ενώ στην ουσία της συζήτησης οι εκπρόσωποι του κόμματος εμφανίστηκαν με επιχειρήματα, τα οποία εντάσσονται παραδοσιακά στην φιλελεύθερη υπεράσπιση της αγοράς. Χαρακτηριστική η δήλωση ενός βουλευτή του κόμματος στη Βουλή: «Εμεί θέλουμε να το λέμε ανοιχτά, εμείς λέμε ιδιωτικά πανεπιστήμια». Έτσι δεν κάνει τίποτε άλλο από το να προασπίζει το κύρος του προέδρου, ο οποίος μιλά φανατικά υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων με την …προϋπόθεση της «ποσόστωσης του 15% για παιδιά των φτωχών οικογενειών».
Είναι φανερός ο λαϊκισμός του Καρατζαφέρη, που δεν αντέχει όμως σε καμμία πραγματικότητα. Γιατί η «ποσόστωση» δεν είναι τίποτα άλλο από στάχτη στα μάτια και η μόνη ουσία είναι πως ο ΛΑΟΣ τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, αφαιρώντας κάθε ουσιαστική δυνατότητα από τις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις να σπουδάσουν στα παιδιά τους. Ούτε φυσικά είναι τυχαίο το γεγονός πως πρόσφατα στέλεχος του εν λόγω κόμματος, με άρθρο του, συνηγορεί υπέρ της ελεύθερης οικονομίας, ξεχνώντας προφανώς πως ένας από τους πιο σοβαρούς παράγοντες για την προώθηση της παγκοσμιοποίησης είναι η ελεύθερη (ασύδοτη) οικονομία.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. ολοένα και περισσότερο ταυτίζεται με τις επιλογές της κυβέρνησης και δεν καταλαβαίνει (;) πως αυτή του η ταύτιση κάποια στιγμή θα σημάνει και το πολιτικό του τέλος, αφού ο ψηφοφόρος πάντοτε προτιμά το πρωτότυπο και όχι την (κακή) αντιγραφή. Ακόμη όμως κι αν πολιτικά δεν ήταν επιζήμιο, από πού κι ως πού θα πρέπει ένα κόμμα που θέλει να θεωρείται ως «ρήξη και ανατροπή» να γίνεται ουρά του κατεστημένου και των οικονομικών συμφερόντων; Δυστυχώς, είναι αναμφισβήτητο το γεγονός πως η έννοια της λαϊκής ευαισθησίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης έχει ταυτιστεί (κακώς, κάκιστα) με την αριστερή πολιτική. Και γι’ αυτό δεν ευθύνεται μόνο η προπαγάνδα της αριστεράς, η οποία ξέρει να πουλά καλά το προϊόν της παρότι είναι εξ ολοκλήρου σάπιο, αλλά και η αδυναμία των Εθνικιστών να αρθρώσουν αξιοπρεπή λόγο υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Όταν άτομα που αυτοαποκαλούνται «Εθνικιστές» υπερασπίζουν τις πιο αντιλαϊκές θέσεις, εξαιτίας της στείρας αντικομμουνιστικής στάσης, αλλά και για να προστατέψουν τα συμφέροντα του πολιτικού και κοινωνικού κατεστημένου, τότε αυτά τα άτομα μόνο Εθνικιστές δεν μπορούν να θεωρηθούν.
Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, φταίμε κι Εμείς. Και φταίμε γιατί στην καλοπροαίρετη προοπτική ενός ευρύτερου «Εθνικού Μετώπου» συνταυτιστήκαμε στο παρελθόν, έμμεσα ή άμεσα, με πρόσωπα, καταστάσεις και φορείς, που πέρα από τα χιλιοειπωμένα εθνικά λογίδριά τους, ήσαν εντελώς κενοί στο κοινωνικό τους περιεχόμενο. Κι ας μην παραμυθιαζόμαστε με τις φαιδρές ιστορίες περί μιας «άλλης δεξιάς» με κοινωνικό περιεχόμενο, γιατί στην πράξη βλέπουμε τις «φιλολαϊκές» ιδέες της μέσω στης πολιτικής του ΛΑ.Ο.Σ. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές συγκυρίες, ανεξάρτητα από την ευνοϊκή ή μη ροή των πολιτικών και κοινωνικών δρώμενων, ακόμη κι αν από πλευράς δυναμικής παραμείνουμε σε εμβρυακό επίπεδο για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Εθνικιστές Επαναστάτες πρέπει να μείνουν μακριά από τις δεξιές και αριστερές «λύσεις» του συστήματος.
Δεν χρειαζόμαστε ένα Κίνημα περισσότερο δεξιό ή περισσότερο αριστερό, χρειαζόμαστε ένα Κίνημα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΑΪΚΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, βγαλμένο μέσα από την Λαϊκή ψυχή και τα αντίστοιχα προβλήματά της και όχι από επαγγελματίες σωτήρες, φλώρους, «ξερόλες» και βολεμένους του πολιτικού καταστήματος. Ένα Κίνημα από τον Λαό, με τον Λαό, για τον Λαό, ένα Κίνημα για τον απλό εργαζόμενο, τον άνεργο, τον άστεγο, τον συνταξιούχο, τον επίδοξο σπουδαστή και φοιτητή, τα νέα ζευγάρια που θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια, εν τέλει τον Έλληνα που πρέπει να διατηρήσει την Ελληνικότητα της ύπαρξής του και της Πατρίδας του απέναντι στο χωνευτήρι της παγκοσμιοποίησης.
Ένα Κίνημα που θα εκπροσωπεί έναν Επαναστατικό Εθνικισμό, που θα συγκρούεται ουσιαστικά και όχι ψευδεπίγραφα με όλες τις δομές του καθεστώτος και όχι έναν «εθνικισμό» της κακιάς ώρας, ελεγχόμενο και άρα ακίνδυνο.Όσο χρόνο κι αν χρειαστεί, ό,τι κόστος κι αν πάρει.
Αναρτήθηκε από Σπάρτακος
