Σαν σήμερα, συμπληρώνονται 131 χρόνια από την μάχη της Μακρυνίτσας στις 16-02-1878. Μια άνιση μάχη 15.000 τούρκων στρατιωτών του Ρετζέπ πασά ενάντια σε 200 αντάρτες της εποχής που απεργάζονταν την απελευθέρωση του Βόλου από τον Τουρκικό ζυγό. Η Μακρυνίτσα ήταν το τελευταίο οχύρο της αντίστασης. Μέσα σε αυτή τη μάχη αναδείχθηκε μια μεγάλη μορφή του αγώνα, η Μαργαρίτα Μπασδέκη.
Η Μαργαρίτα γεννήθηκε το 1858 στη Μακρυνίτσα και κατάγοταν από οικογένεια κτηνοτρόφων γιατί ως βοσκοπούλα αναφέρεται. Πόαη συγκίνηση αισθάνεται κανείς όταν ανασύρει από τη λήθη της ιστορίας την ηρωίδα αυτή που σε ηλικία 20 ετών, στον ανθό της νιότης της, καταπιέζει τα νεανικά της συναισθήματα και υποτάσσεται στην επιταγή του καθήκοντος προς τη πατρίδα.
Η ποιμενική ζωή και το τραχύ τοπίο της Μακρυνίτσας είχαν σκληρύνει τον χαρακτήρα της. Όταν ο Ρετζέπ πασάς με 15.000 στρατιώτες επιτέθηκε στη Μακρυνίτσα στις 16-02-1878, η Μαργαρίτα φόρεσε τη φουστανέλα, πήρε το καροφύλλι και εμψύχωνε τους συμπολεμιστές της φωνάζοντας «Βαρείται παιδιά τα σκυλιά». Επίσης, μαζί με άλλους συμπολεμιστές της γίνεται μεταφορέας πολεμοφοδίων από πολεμίστρα σε πολεμίστρα
Η έκβαση της μάχης απέβη υπέρ των Τούρκων. Όμως οι θυσίες δεν πάνε ποτέ χαμένες όπως έλεγε ο Καραγάτσης στο «Αίμα χαμένο και αίμα κερδισμένο». Μετά την απελευθέσωση της Θεσσαλίας το 1881, όταν ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ επισκέφθηκε το Βόλο, η Μαργαρίτα έδωσε στον βασιλία τη διάτρητη από εχθρικές σφαίρες σημαία της επανάστασης. Ο Γ.Αδρακτάς γράφει « ο βασιλέυς έμεινε άναυδος και σαστισμένος με την Μαργαρίτα και του εφαίνετο μάλλον υπερφυσικό όν, ως Νηρηίς, ως Αμαζών του αρχαίου κόσμου. Και αργότερα όταν τη συνήντησα ύστερα από 20 χρόνια σε ηλικία 40 ετών, είδα μια ποιμενίδα με αρρενωπή ώψη, ατημέλητη…».
Τι απέγινε η ένδοξη Μαργαρίτα; Έζησε στην αφάνεια και πέθανε σε μεγάλη ηλικία χωρίς ποτέ να εξαργυρώσει τις αγωνιστικές της περγαμηνές.
Αναρτήθηκε από Σπάρτακος
