Από μικρό παιδί έβλεπα την αίθουσα του Kοινοβουλίου με δέος. Πίστευα ότι εκεί συγκεντρώνονται σπουδαίοι άνθρωποι που με σύνεση αποφασίζουν για την τύχη της όμορφης Πατρίδας μου. Όσο μεγάλωνα, όμως, η εικόνα αυτή αντικαθίστατο σταδιακά από μια άλλη. Πιο μίζερη, πιο ένοχη, πιο διεστραμμένη. Άρχισα να διαπιστώνω ότι επρόκειτο για ανθρώπους που, όχι μόνο δεν αποφάσιζαν για το καλό της Πατρίδας μου, αλλά, αντίθετα, έπαιρναν αποφάσεις καταστροφικές για την χώρα και τους συμπολίτες μου. Έτσι αποφάσισα να δώσω και εγώ τον δικό μου Αγώνα, δίπλα στους Συναγωνιστές μου, ώστε με τις όποιες δυνάμεις μας να εργαστούμε προς το Εθνικό συμφέρον. Θέλαμε να δούμε σ’ αυτόν τον χώρο να ακούγονται Αλήθειες και να λαμβάνονται Εθνικά ορθές αποφάσεις. Κάποια στιγμή ο στόχος αυτός επετεύχθη. Εκείνη την ημέρα το ημερολόγιο έδειχνε 6.5.2012. Ήταν το σημείο μηδέν στην νεότερη κοινοβουλευτική Ιστορία. Ένα κόμμα χωρίς καμία υποστήριξη, ΕΛΕΥΘΕΡΟ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ έμπαινε σε έναν χώρο όπου κάποιοι έκαναν πάρτι στις πλάτες του Ελληνικού Λαού για 40 χρόνια.
Κάποιοι το θεωρούσαν αδιανόητο να συμβεί. Κάποιοι λίγοι το πιστεύαμε και το προσπαθούσαμε με όλες μας τις δυνάμεις. Χωρίς χρήματα, με πενιχρά μέσα, χωρίς δημόσιο βήμα και με ανελέητο πόλεμο απ’ όπου μπορεί να φανταστεί άνθρωπος. Κι όμως, η Πίστη μας αυτή, κίνησε και βουνά. Το Πετύχαμε! 6.5.2012 και βρισκόμασταν μέσα στο Κοινοβούλιο με διάθεση να δώσουμε τον Αγώνα τον Καλό και τον Δίκαιο για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Χιλιάδες ομιλίες εντός και εκτός Βουλής, συσσίτια, αιμοδοσίες, κοινωνικές δράσεις κ.α. ήταν πλέον στο ημερήσιο πρόγραμμά μας.
Αυτό που συναντήσαμε μέσα στο Κοινοβούλιο ήταν βέβαια αυτό ακριβώς που περιμέναμε. Ένας οίκος ανοχής. Ανοχής στις μίζες, στην διαφθορά, στην τεμπελιά, στην σπατάλη, στην κοροϊδία του Ελληνικού λαού, στο ψέμα, στην υποκρισία και άλλες εξίσου «τιμητικές» για τους «πατέρες του Έθνους» καταστάσεις. Βουλευτές που μέσα στην αίθουσα νόμιζες ότι θα αλληλοσκοτωθούν, το επόμενο λεπτό έπιναν μαζί ουίσκι στο καφενείο. Γίναμε αυτόπτες μάρτυρες αδιανόητων περιστατικών. Να έρχονται απίστευτες περιπτώσεις για άρσεις ασυλίας και οι δήθεν εχθροί να αλληλοκαλύπτονται. Να γίνονται επιτροπές για σκάνδαλα δισεκατομμυρίων και ΟΛΟΙ να βγαίνουν λάδι. Επιτροπές να ελέγχουν δήθεν τα πόθεν έσχες, να τα βρίσκουν όλα καλά και στη συνέχεια να βγαίνουν στην επιφάνεια τεράστιες ανακρίβειες με παράνομο πλουτισμό. Σκεφτείτε το πιο απλό: Έγινε έλεγχος σε όσους βρέθηκαν σε κυβερνητικές θέσεις από το 1974 μέχρι σήμερα… ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΗΚΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ! ΔΕΝ ΕΚΛΕΨΕ ΚΑΝΕΙΣ ΟΥΤΕ ΜΙΣΟ ΕΥΡΩ! ΑΥΤΟ ΕΔΕΙΞΕ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ! Τα συμπεράσματα δικά σας…
Μετά τον Μάιο του 2012 όλα αυτά κινδύνευαν να χαθούν από κάποιους «τρελούς» που δεν μασούσαν τα λόγια τους. Που έλεγαν τους κλέφτες - κλέφτες και τους προδότες - προδότες. Που μιλούσαν, όπως μιλάει όλος ο κόσμος χωρίς να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους με ξύλινα, κούφια λόγια. Εκεί η ανοχή του συστήματος τελείωσε. Εκεί το σύστημα ενεργοποίησε κάθε μέσο που διέθετε για την ανακοπή της πορείας μας. Ό,τι και αν έκανε όμως συνέβαινε το εξής παράδοξο: τα ποσοστά μας ανέβαιναν! Δοκίμασαν τα πάντα και απέτυχαν. Έφτασε ο Σεπτέμβρης του 2013. Η Χρυσή Αυγή ξεπερνούσε το 20%. Η συνέχεια γνωστή… όπως γνωστός είναι και ο εντολέας της μεγαλύτερης ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. Αντώνης Σαμαράς. Αυτός ο πολιτικός νάνος που υπερέβη κάθε όριο.
Έχουμε ακούσει χιλιάδες ψέματα σε ότι αφορά τη σχέση μας με το Κοινοβούλιο από διάφορους τυχάρπαστους φυσικούς ή τηλεοπτικούς μας δικαστές. Η Αλήθειας όμως είναι μια. Μέσα από το Κοινοβούλιο και τους συγκεκριμένους θεσμούς που ο Ελληνικός Λαός μας έδωσε την εντολή να υπηρετήσουμε, είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό ώστε η Ελλάδα να ξαναγίνει πρωταγωνίστρια στο παγκόσμιο στερέωμα και οι Έλληνες να ευημερήσουν. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις και η θέληση και για τα δύο. Εθνική Στρατηγική λείπει και όρεξη για δουλεία. Η Χρυσή Αυγή είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί και για τα δύο.
Παναγιώτης Ηλιόπουλος
Βουλευτής Μαγνησίας
Πολιτικός κρατούμενος
Βουλευτής Μαγνησίας
Πολιτικός κρατούμενος