Γράφει ο Αθανάσιος, Τ.Ο ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Αγαπητοί συναγωνιστές, χαίρετε.
Επιχειρώντας μία ανασκόπηση του πολιτικού αγώνα μας τα 3 τελευταία έτη, αλλά και μία ανάλυση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης στην Πατρίδα μας κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, μπορούμε να εξάγουμε αβίαστα μερικά σημαντικά συμπεράσματα.
Κατ’ αρχήν η παρθενική εμφάνιση του Κινήματός μας στο Κοινοβούλιο προ 3 ετών έδειξε να «πιάνει στον ύπνο» το βαθύ και καλά οργανωμένο, διαπλεκόμενο σύστημα εξουσίας.
Ουδέποτε οι εθελόδουλοι υπηρέτες των ξένων συμφερόντων, πολιτικάντηδες και οι «θεωρητικοί» τους ινστρούχτορες της αντεθνικής προπαγάνδας, είχαν υπολογίσει, έστω κι ως ενδεχόμενο, τη ραγδαία γιγάντωση ενός γνήσιου, ανεξάρτητου και Πατριωτικού Κινήματος, το οποίο θα στρεφόταν τόσο έντονα ενάντια σε αυτούς, έχοντας ως σημαία του το συμφέρον της Πατρίδας και του Έθνους.
Έσπευσαν λοιπόν να «εκλογικεύσουν» το ποσοστό του 7% που λάβαμε το 2012, χαρακτηρίζοντάς το ως «συγκυριακό φαινόμενο», «απόρροια των μνημονίων» και «ψήφο θυμού».
Φυσικά ανέλαβαν δράση άμεσα τα εργαλεία προπαγάνδας και παραπληροφόρησης του συστήματος, τα δόλια ΜΜΕ των μεγαλοκαρχαριών, τα οποία ενορχήστρωσαν μία άνευ προηγουμένου, στα παγκόσμια χρονικά, εκστρατεία σπίλωσης, συκοφάντησης και ύβρεων εναντίον μας.
Δεν κρίνω σκόπιμο να αναφέρω τα πλείστα όσα ανομήματα διέπραξαν τα κοράκια των ΜΜΕ προκειμένου να πλήξουν επικοινωνιακά τον αγώνα του Κινήματός μας, οφείλω να παραδεχτώ ότι επέφεραν αρχικά κάποια (πενιχρά) αποτελέσματα, κυρίως σε επίπεδο «αισθητικής», δημιουργώντας μία εχθρότητα προς το Κίνημά μας από μία μερίδα πολιτών, το «αισθητικό κριτήριο» των οποίων ήταν προφανέστατα εφάμιλλο με τα τηλεσκουπίδια της μεσημβρινής ζώνης των τσοντοκάναλων.
Εφόσον κάποιος οικοδομεί τις πολιτικές του απόψεις με κριτήριο τη μαύρη μπλούζα της Χρυσής Αυγής (που αποδεδειγμένα λέει την αλήθεια), σε αντιδιαστολή με τα ακριβά κοστούμια και τη σοβαροφάνεια των πολιτικάντηδων του «συνταγματικού τόξου» (που αποδεδειγμένα κλέβουν και ψεύδονται ασυστόλως) δεν βρίσκω άλλη φράση παρά το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».
Παρά τα επικοινωνιακά ψεύδη και την ασύστολη προπαγάνδα εναντίον μας όμως, η γιγάντωση της Χρυσής Αυγής ήταν ασταμάτητη, με αποκορύφωμα και τρανό παράδειγμα την τελετή μνήμης των Ιμίων το 2013 και τα ρίγη των υπηρετών του διαπλεκόμενου συστήματος εξουσίας όλο και πιό έντονα.
Το σάπιο οικοδόμημα της μεταπολιτευτικής ολιγαρχίας έτρεμε συθέμελα εμπρός στον αδούλωτο και ελεύθερο λόγο μας, καθώς και στις λαοφιλέστατες κοινωνικές δράσεις μας, τα οποία διαπνέονταν από έντονο πατριωτισμό, ανιδιοτέλεια και πνεύμα Εθνικής ομοψυχίας, έννοιες τόσο εχθρικές και δυσάρεστες για τους υπηρέτες της φαυλοκρατίας του «συνταγματικού τόξου».
Επιστρατεύθηκε λοιπόν «ο παλιός καλός φόβος» με τη γνωστή σκευωρία Σαμαρά-Δένδια-Αθανασίου (και του παραδικαστικού κυκλώματος Ντογιάκου), η οποία οικοδομήθηκε σε ένα καταδικαστέο έγκλημα (Φύσσας) και αποσκοπούσε όχι απλά στην επικοινωνιακή μας κατάρρευση, αλλά όπως φαίνεται από τη φύση των κατηγοριών και τη σκληρότητα των προφυλακίσεων, στη φυσική μας εξόντωση.
Η άποψη αυτή ενισχύεται τόσο από τη δολοφονία των 2 ΗΡΩΩΝ συναγωνιστών μας, όσο και από το μπαράζ δολοφονικών επιθέσεων που λαμβάνουν χώρα συνεχώς από τότε.
Εκφοβισμός για τα μέλη του Κινήματός μας, εκφοβισμός και για τους πολίτες, «δε νομίζω κανείς να θέλει να έχει σχέσεις με αυτούς», δήλωνε κυνικά ο δικηγόρος των Rothschield Δένδιας, υπαινισσόμενος σαφώς ένα νέο «Ιδιώνυμο».
Επιχειρώντας μία ενδοσκόπηση στην κοινωνία και τις πολιτικές «μεταβολές» που επέφερε η τακτική του φόβου από την ψοφοδεξιά, διαφαίνεται ότι αυτή όχι απλά δεν «καρπώθηκε» την (αναμενόμενη) δημοσκοπική φθορά της Χρυσής Αυγής, αλλά εκτός από τις εθνοκτόνες μνημονιακές πολιτικές της, χρεώθηκε και το βάρος της πολιτικής σκευωρίας σε βάρος μας, γεγονός που αντανακλάται τόσο στις Ευρωεκλογές του 2014, όσο και στις πρόσφατες Βουλευτικές του 2015.
Υφίσταται όμως ένα παράδοξο φαινόμενο: ενώ ένα ποσοστό τουλάχιστον 60% των πολιτών (εάν φυσικά αποδεχθούμε ως αληθείς τις δημοσκοπήσεις) θεωρεί πως η δίωξη της Χρυσής Αυγής είναι πολιτική, σχεδιασμένη και εκτελεσμένη από τους πολιτικούς της αντιπάλους, πως αυτή η αναγνώριση του δικαίου και του αδίκου από τους πολίτες δεν μετουσιώνεται σε εκλογικό όφελος;;;
Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μία γενικότερη αποτίμηση όλων των εκλογικών αναμετρήσεων της τελευταίας 3ετίας και να διαπιστώσουμε πολύ απλά πως το σύστημα «καίει» ένα-ένα τα «χαρτιά» του (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και πρόσφατα ΣΥΡΙΖΑ), σε μία προσπάθεια να ανορθώσει το παραπαίον πολιτικό σύστημα και να διαιωνίσει την εξουσία του μέσα από τα πλήρως ελεγχόμενα και διαπλεκόμενα πολιτικά σχήματα.
Σε αυτό το ατελείωτο πολιτικό παίγνιο, που επιχειρεί να ποδηγετήσει το σύστημα εξουσίας με τη γνωστή του τακτική της προπαγάνδας, όχι απλά δεν λαμβάνει δημόσιο λόγο το Κίνημά μας, αλλά και παρουσιάζεται ως το «μίασμα» του πολιτικού βίου, διότι κάθε ΠΑΡΑΜΥΘΙ πρέπει να έχει κι έναν «κακό».
Το παράδοξο της μεταπήδησης ψηφοφόρων (σε ελάχιστο μάλιστα χρονικό διάστημα) από την «δεξιά» ΝΔ στον «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει ότι ο πολιτικός τους λόγος και η ρητορική τους είναι αδιάφορα για τους πολίτες, αναζητούν απλά τον «λιγότερο αναξιόπιστο».
Εξ ου και οι πρόσφατες προσπάθειες «εξωραϊσμού» των μνημονίων που έρχονται και οι επικοινωνιακές κορώνες περί «σκληρής διαπραγμάτευσης» από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ελληνικός λαός στις τελευταίες εκλογές έδειξε με την (πραγματικά απονενοημένη) ψήφο του προς το ΣΥΡΙΖΑ, όχι το «πρώτη φορά αριστερά», αλλά το «τελευταία φορά του συστήματος»…
Είναι νομοτελειακά βέβαιο και το παραδέχονται δημοσίως πολλά στελέχη του σάπιου πολιτικού συστήματος, ότι ο επόμενος «Ρουβίκωνας» που θα διαβεί ο ελληνικός λαός θα είναι η ψήφος προς το Κίνημά μας, διότι έχει διαφανεί ήδη, μετά από 5 μήνες διακυβέρνησης, η αναξιοπιστία και η παλινωδία του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα.
Φυσικά «Ρουβίκωνας» θα είναι μόνο κατ’ επίφαση και κατά τη συνήθη συκοφαντική πρακτική του συστήματος, διότι το Κίνημά μας έχει αποδείξει με όλους τους τρόπους και κυρίως με την αδάμαστη ΠΙΣΤΗ που διακρίνει τους ΑΔΙΚΑ προφυλακισμένους και κατηγορούμενους συναγωνιστές μας, ότι αγωνιζόμαστε ανιδιοτελώς και μέχρις εσχάτων για το μοναδικό μας σκοπό την ΠΑΤΡΙΔΑ.
Ιστορικά, πάντοτε οι μεγάλες αλλαγές και ανακατατάξεις είχαν κάποιες συγκυριακές αφορμές και μερικές υφέρπουσες κοινωνιολογικές αιτίες, ο κυρίαρχος λόγος της υλοποίησής τους όμως έβρισκε την προσωποποίησή του στη ΘΕΛΗΣΗ και την ΠΙΣΤΗ των ανθρώπων που τις έφερναν σε πέρας.
Το Κίνημά μας βρίθει από ΠΙΣΤΗ και ΘΕΛΗΣΗ για την σωτηρία της Πατρίδας, την απαλλαγή της από τα εντόπια και ξένα αρπακτικά που την επιβουλεύονται και την επιθυμούν έναν διεθνή παρία, βορά των διεθνών τοκογλύφων.
Προμετωπίδα μας είναι η ιδεολογία μας και παρακαταθήκη το αίμα των προγόνων μας, αυτό που κυλά μέσα μας και δεν θα διστάσουμε να το δώσουμε για την Πατρίδα.
Με αυτά και μόνο τα όπλα στη διάθεσή μας, είναι βέβαιο ότι Η ΝΙΚΗ ΕΡΧΕΤΑΙ, όσο κι αν αλυχτούν και μας πολεμούν δόλια και λυσσασμένα τα σκύβαλα του σάπιου, προδοτικού συστήματος εξουσίας.
Ο καιρός γαρ εγγύς!
Ζήτω η Νίκη!
Αθανάσιος, Τ.Ο ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
