Συνεχίζοντας τον πολιτικό (και περισσότερο τον ηθικό) κατήφορο το απομεινάρι του ΠΑΣΟΚ καλεί σε παραίτηση χωρίς αποζημίωση (!) τους υπαλλήλους του στις Νομαρχιακές Επιτροπές του (από)κόμματος. Όμως, την πρόταση αυτή φέρονται να την απορρίπτουν αρκετοί από τους υπαλλήλους του ΠΑΣΟΚ, έχοντας μάλιστα αποφασίσει να προσφύγουν στην Επιθεώρηση Εργασίας και να κινηθούν νομικά, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους. Η «σοσιαλιστική» αυτή πρόταση, η οποία διατυπώθηκε από τον «Ντούτσε» Βενιζέλο και την κλίκα του, χρησιμοποίησε ως δικαιολογία τα γνωστά τεράστια οικονομικά προβλήματα του κόμματος.
Εναλλακτική πρόταση ήταν να παραμείνουν μεν στις θέσεις τους, υιοθετώντας όμως το μοντέλο της εκ περιτροπής εργασίας των δυο τριών ημερών, όπως έπραξαν οι συνάδελφοί τους στην Αθήνα, καλύπτοντάς τους μόνο την ασφάλεια και όχι την μηνιαία μισθοδοσία. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ είναι ότι οι υπάλληλοι στην κεντρική υπηρεσία του ΠΑΣΟΚ που υπέγραψαν μνημονιακές συμβάσεις έχουν λάβει από τον περασμένο Φεβρουάριο μόνο το δώρο Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας. Αφού, λοιπόν, κατέστρεψαν την Χώρα οι σαλτιμπάγκοι του ΠΑΣΟΚ καταστρέφουν τώρα και το σιχαμερό και τρισάθλιο τερατούργημά τους. Χρωστάνε σε όποιον μιλά… πακιστανικά και όμως θεωρούν ότι μπορούν, συμμετέχοντας στην μνημονιακή συγκυβέρνηση, να «σώσουν» την Χώρα. Ποιοί, αυτοί που έχουν φτάσει στο έσχατο σημείο εξευτελισμού.
Όπως θα διαπιστώσατε αποφύγαμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο «εργαζόμενοι», προτιμώντας τον χαρακτηρισμό «υπάλληλοι» για τους συμμετέχοντες στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό γιατί πιστεύουμε ότι δεν αποτελούν εργαζόμενους, με την ουσιαστική έννοια του όρου. Με απλά και σταράτα λόγια πρόκειται για κομματόσκυλα, τα οποία έχουν συμβάλλει και αυτά στο παρελθόν, ως συμμετέχοντες επί πληρωμή στο ανθελληνικό αυτό κόμμα, στην πλήρη αποδόμηση της Χώρας. Είναι άτομα που γνώριζαν «από πρώτο χέρι» για την σήψη, την διαφθορά, τις μίζες και τις ρεμούλες του ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα δηλαδή το οποίο έκλινε σ΄όλες τις πτώσεις την λέξη «κλέφτης».
Τόσα χρόνια δεν αντιδρούσαν, επευφημούσαν τον Τσοχατζόπουλο και ταϊζόντουσαν κανονικά από τα αφεντικά τους, προκειμένου να φροντίζουν για την σωστή λειτουργία του κόμματος και πώς αυτό θα καταστρέψει την Χώρα. Αναφέρουμε την περίπτωσή τους ως ένα ακόμη δείγμα της αδίστακτης και ανάλγητης μνημονιακής λαίλαπας, αλλά δεν τους συμπονούμε όπως τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν την τραγωδία της ανεργίας. Οι συγκεκριμένοι πούλησαν την ψυχή τους «στον διάολο» με το ανάλογο χρηματικό αντίτιμο και γι΄αυτό τον λόγο το «δράμα» τους δεν μας αγγίζει, αφού ταυτίστηκαν απόλυτα (μέχρι πριν λίγο καιρό που τους τα «έσκαγαν κανονικά») με ένα κόμμα το οποίο συνέδεσε την πολιτική με το εμπόριο. Μόνο που το εμπόριο, εκτός από κέρδη, πολλές φορές φέρνει και ζημίες…
Γιώργος Μάστορας
