Υπό άλλες συνθήκες ο Νίκος Μπογιόπουλος του (β) Ριζοσπάστη θα μας προκαλούσε απλώς τον γέλωτα, με την γραφικότητά του και τον ξύλινο λόγο που εκπέμπει, τόσο μέσα από τα γραπτά του όσο και από την συμμετοχή του στις διάφορες στημένες (μεταξύ "δημοκρατών") τηλεοπτικές συζητήσεις. Ο τύπος, όμως, είναι απίστευτα προκλητικός. Ασελγεί πάνω στην Ιστορική Αλήθεια, αρλουμπολογεί ασύστολα και όλα αυτά, φυσικά, μονολογώντας δίχως τον παραμικρό αντίλογο.
Αυτή τη φορά δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με τις κατά καιρούς αθλιότητες που εκτοξεύει εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Θα σχολιάσουμε την νεκρολογία του για τον Άρη Βελουχιώτη (το "αγωνιστικό" ψευδώνυμό του Θανάση Κλάρα), ο οποίος στις 16 Ιουνίου 1945 βρήκε το τέλος που του άξιζε, πληρώνοντας για τα εγκλήματα που διέπραξε σε βάρος του Ελληνικού Λαού. Γράφει, λοιπόν, ο Μπογιόπουλος, δίχως να ντρέπεται έστω κατ’ ελάχιστον: «Ήταν 16 Ιούνη 1945 όταν ο κομμουνιστής, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο αγωνιστής στην Πάλη κατά του ιμπεριαλισμού και του φασισμού, ο πρωτοπόρος μαχητής για μια Ελλάδα της λαοκρατίας και όχι της πλουτοκρατίας, για την Ελλάδα της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού, θα φύγει από τη ζωή. Ο Άρης, κυκλωμένος από τους διώκτες του, έξω από τη Μεσούντα, θα ανοίξει ο ίδιος την πόρτα της αιωνιότητας. Θα περάσει στην αθανασία της συλλογικής μνήμης και συνείδησης, δίνοντας το τέλος με το ατομικό του περίστροφο».
Συνεχίζοντας, το ίδιο θρασύτατα, ο Μπογιόπουλος αναφέρει ότι: «Η διαδρομή από τον Θανάση Κλάρα μέχρι το γνήσιο παιδί του ΚΚΕ, τον Άρη Βελουχιώτη, είναι μια διαδρομή ταυτισμένη με το μήνυμα που εκπέμπεται από τα ίδια τα νάματα της ποίησης του κομμουνισμού. Πολλοί παριστάνουν τους ‘‘αρμόδιους’’ να μιλήσουν γι’ αυτή τη διαδρομή, για τις σχέσεις του Άρη με το ΚΚΕ». Αυτά, ανάμεσα σ’ άλλα, αναφέρει ο Μπογιόπουλος, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια κατά την γνωστή κομμουνιστική τακτική. Αφού, λοιπόν, ο Βελουχιώτης είναι το γνήσιο παιδί του ΚΚΕ και η πορεία του «είναι μια διαδρομή ταυτισμένη με το μήνυμα που εκπέμπεται από τα ίδια τα νάματα της ποίησης του κομμουνισμού», τότε, πράγματι, ο μόνος "αρμόδιος" να μιλήσει για τον αιμοσταγή ψυχοπαθή και δολοφόνο μικρών παιδιών (βλέπε υπόθεση Μαραθέα) Βελουχιώτη είναι το ίδιο το ΚΚΕ.
Επομένως, ας δούμε τι έγραφε ο (β) Ριζοσπάστης για τον Βελουχιώτη στις 16 Ιουνίου, την ημέρα δηλαδή που αυτός πέθανε: «Το πολιτικό γραφείο ενέκρινε τη δημοσίευση στο Ριζοσπάστη της απόφασης της 11ης ολομέλειας της κεντρικής επιτροπής για τον Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια). Ο Κλάρας, αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ γιατί λύγισε μπροστά στην τρομοκρατία του Μανιαδάκη ξαναζήτησε στον καιρό του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα να εξαγοράσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ του έδωσε τη δυνατότητα αυτή. Σήμερα όμως σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί πάλι, ξαναπροδίδει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη δράση του που μονάχα τον εχθρό ωφελεί. Στο ΚΚΕ δεν έχει θέση κανένας, οσοδήποτε ψηλά και αν στέκει και οσοδήποτε μεγάλος κι αν είναι, όταν οι πράξεις του δεν συμβιβάζονται με το κοινό συμφέρον και όταν παραβιάζεται η δημοκρατική εσωκομματική πειθαρχεία».
Σύμφωνα, λοιπόν, με το ΚΚΕ ο Βελουχιώτης ήταν προδότης του κόμματος, δειλός και φοβητσιάρης μπροστά στις κακουχίες, τυχοδιώκτης και με ύποπτη δράση. Πριν αυτοκτονήσει ο… μιζέριας, το ΚΚΕ τον είχε δολοφονήσει ήδη ηθικά. Τι μας τσαμπουνάει, επομένως, ο Μπογιόπουλος για τον… αποστάτη Βελουχιώτη; Εκτός από το να κραδαίνει φωτοτυπίες, ο θλιβερός συντάκτης του (β) Ριζοσπάστη, ξέρει να μετατρέπει το κόκκινο σε ροζ. Για να μην μιλήσουμε για τα όσα κατά καιρούς έχουν ειπωθεί περί παθητικής ομοφυλοφιλίας του "ήρωα" σας (το περιοδικό ‘‘ιδεοδρόμιο’’, Μπογιόπουλε, με τον Βελουχιώτη και τις… ζαρτιέρες τον ξέχασες;).
Αν λοιπόν ο Βελουχιώτης ήταν αγωνιστής, τότε αυτοί που τους διέγραψαν τι ήταν; Κρίμα, πάντως, που σε λίγο καιρό ο Μπογιόπουλος θα πάψει να μας διασκεδάζει με τις ανοησίες του, αφού ο νόμος της σιωπής που θα του επιβάλλει ο ανεπάγγελτος και παιδί του κομματικού σωλήνα Κουτσούμπας ολοένα και πλησιάζει. Αν, μάλιστα δούμε και μια παραπλήσια ανακοίνωση του ΚΚΕ που θα τον καταδικάζει κι αυτόν, όπως έγινε το 1945 με τον Βελουχιώτη, ως "οπορτουνιστή", "διασπαστικό στοιχείο", "όργανο του ταξικού εχθρού" δεν θα μας φανεί καθόλου περίεργο…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
