Συνέντευξη στην κυριακάτικη “Real News” έδωσε η Λιάνα Κανέλλη. Η αλήθεια είναι πως τα όσα λέει η Κανέλλη, σχεδόν πάντοτε, παραπέμπουν στο απόλυτο τίποτα και την συνεχή ροή ασυναρτησιών. Αυτή την φορά, όμως, στην ερώτηση για το αν παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Συρία δίνει μια απάντηση, η οποία -αν μη τι άλλο- έχει ενδιαφέρον. Ας δούμε τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της απάντησης:
«Η Συρία δεν είναι τόπος για να παιχτούν σενάρια αραβικών ανοίξεων κι άλλα τέτοια ευφάνταστα του διεθνούς κεφαλαίου που ανοίγει με πολέμους αγορές. Όταν η Κάρλα ντελ Πόντε ανακοινώνει ότι αέριο σαρίν χρησιμοποιούν οι αντάρτες κι όχι ο Άσαντ, τότε κατανοεί κανείς την περιπλοκότητα του ζητήματος Συρία. Είναι το σαμάρι για τον γάιδαρο που λέγεται Ιράν και τα εξοντωτικά προστατευτικά τείχη που υψώνει το Ισραήλ στην περιοχή. Όποιος ενδιαφέρεται για την περιοχή, όχι μόνον ενεργειακά και γεωστρατηγικά, αλλά και πολιτισμικά, μελετάει τι συνέβη με την εξέδρα άντλησης πετρελαίου ανοιχτά της Γάζας που ισοπέδωσαν οι Ισραηλινοί και κανείς δεν πήρε μυρουδιά. Η παλαιστινιακή πληγή κρατιέται ανοιχτή για να μπήγεται ευκολότερα το μαχαίρι των συμφερόντων στην περιοχή. Ναι, βλέπω το ενδεχόμενο γενίκευσης μιας σύρραξης στην περιοχή με την Τουρκία και το Ιράν, το υπό δημιουργία Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ και τα πετρέλαια της Μοσούλης να μας ξαναγυρνάνε στην εποχή του Λώρενς της Αραβίας. Κρατώντας τη Σούδα ανοιχτή στις ιμπεριαλιστικές βλέψεις Αμερικανών, Ευρωπαίων και κυρίως Ισραηλινών, η χώρας μας βάζει το κεφάλι της στον ντορβά, το Καστελόριζο και την ΑΟΖ στη λοταρία των λύκων. Μέρους του ντόπιου κεφαλαίου θα πλουτίσει από μια αιματοχυσία. Και δεν θα στείλει τα παιδιά του από πείνα κι ανεργία «εθελοντές» σε ειρηνευτικές δυνάμεις απέναντι σε μισθοφόρους δήθεν ισλάμ, μάλλον λούμπεν φονιάδες. Η Κύπρος θα πληρώσει πρώτη από μας τη στροφή της πολιτικής της, προσδένοντας τον περήφανο λαό της στο Τελ Αβίβ. Και τότε το σχέδιο Ανάν θα της επιβληθεί επί τα χείρω και ντε φάκτο».
Μπορεί να πει κανείς ότι διαφωνεί με τα όσα υποστηρίζει η Κανέλλη; Σίγουρα όχι. Υπάρχει, όμως, ένα θέμα αξιοπιστίας, καθώς τα όσα υποστηρίζει η εν λόγω κυρία δεν μπορούν να κριθούν ανεξάρτητα από την πολιτική της ιδιότητα, ως βουλευτή του ΚΚΕ, και την ιδεολογική της ως κομμουνίστριας, έστω και της Εκάλης… Δυστυχώς, τόσο γι’ αυτήν όσο και για τους υπόλοιπους λάτρεις του σφυροδρέπανου, η σχέση του κομμουνισμού αποτελεί ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Ο αρχιερέας του σιωνισμού, Moses Hess, μαζί με τους Suzkin, Borochow και άλλους ήταν ένας από τους πρωτεργάτες του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Το νεοσύστατο ισραηλινό κράτος βασίστηκε στον σοσιαλιστικό κοινοβιακό τρόπο ζωής και παραγωγής των “κιμπούτζ”, χωρίς φυσικά να μειωθούν καθόλου οι γενοκτονικές διαθέσεις εις βάρος των Αράβων, και το βασικότερο χωρίς να βλάπτονται οι σχέσεις του με τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τα κομμουνιστικά κόμματα. Το αντίθετο μάλιστα.
Η αλληλεγγύη προς το Ισραήλ ήταν ένα από τα πρωταρχικά μελήματα της μαρξιστικής αριστεράς. Ας μην ξεχνάμε ότι η ΕΣΣΔ, του «πατερούλη των λαών» Στάλιν, ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ, ενώ και η ισραηλινή κυβέρνηση κάθε άλλο παρά αγνωμοσύνη έδειξε προς τις ανερχόμενες κομμουνιστικές δικτατορίες. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το Τελ Αβίβ αναγνώρισε πρώτο το μαοϊκό καθεστώς του Πεκίνου, το 1949. Αλλά και στις μέρες μας, δεν είναι η αριστερά αυτή που πρωτοστατεί (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις) στην αναγνώριση του Ισραήλ, στηρίζοντας με φανατισμό την κυρίαρχη προπαγάνδα των «δυο χωριστών κρατών» στην Παλαιστίνη; Πώς μπορεί, λοιπόν, να αποσυνδεθούν όλα αυτά από την σημερινή πολιτική πραγματικότητα; Πώς «ανησυχούν» οι μπολσεβίκοι του ΚΚΕ για τα όσα δραματικά συμβαίνουν στην περιοχή, αφού στο παρελθόν συναίνεσαν στην αναγνώριση ενός κράτους, το οποίο -με μαθηματική ακρίβεια- θα έφερνε αναταραχή στην περιοχή; Ένα κράτος, το οποίο προπαγανδίζει, διαμέσου των πάσης φύσεως υποτακτικών του, τον «αντιρατσισμό», την τερματική ανοχή στον «αντισημιτισμό», την μόνιμη υπενθύμιση αυτού που ονομάζουν «ολοκαύτωμα», την παρότρυνση για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης σ’ ό,τι αφορά στις δικές του χρονικές διαδρομές, αλλά ταυτόχρονα την προτροπή για την εξαφάνιση κάθε στοιχείου του Εθνικού πολιτισμού στις άλλες χώρες (εδώ, στην Ελλάδα, το βιώνουμε καθημερινώς).
Ένα κράτος, όμως, το οποίο χρησιμοποιεί ακόμα και στις ανακαλύψεις της βιολογίας με την αποκρυπτογράφηση του DNA σε όσους ισχυρίζονται ότι είναι εβραίοι, αλλά δεν έχουν τα απαραίτητα έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι το γενεαλογικό τους δέντρο προέρχεται από τον Αβραάμ… Μόνο οι πιστοποιημένοι «απόγονοι του Αβραάμ» δικαιούνται ισραηλινό διαβατήριο, προνόμια και επιδοτήσεις. Στην «μοναδική δημοκρατία της Μέσης Ανατολής» (όπως με πάθος ισχυρίζονται αρκετοί φιλελεύθεροι) μόνον οι «καθαροί εβραίοι» θεωρούνται πρώτης κατηγορίας πολίτες, την ίδια στιγμή βεβαίως που στην Ελλάδα οι διάφοροι απίθανοι σαλτιμπάγκοι και απατεώνες τύπου Μούιζνιεκς (και οι εγχώριοι συμπαραστάτες του) την οποιαδήποτε στοιχειώδη προστασία απέναντι στους λαθρομετανάστες την καταγγέλλουν ως «απάνθρωπη», «ρατσιστική», «ναζιστική συμπεριφορά». Ευαισθητοποιημένος ανθρωπισμός «α λα καρτ». Αυτά είναι τα ουσιώδη γεγονότα, κυρία Κανέλλη, αλλά κανείς σας από το ΚΚΕ (και όχι μόνον) δεν λέει τίποτα, παρά ψελλίζει γενικολογίες για τις «υπερβολές του Ισραήλ».
Εμείς δεν πέφτουμε στις τεχνητές επινοήσεις του «αντιεβραϊσμού» και «αντισημιτισμού», αλλά δηλώνουμε ότι αντιτιθέμεθα στην επιδίωξη των σιωνιστικών σχεδίων για παγκόσμια κυριαρχία. Τα γεγονότα στην Συρία έχουν ηθικό και φυσικό αυτουργό το κράτος του Ισραήλ. Ένα κράτος, που έκαναν τα αδύνατα προκειμένου να γεννηθεί, να γιγαντωθεί και να αποτελεί ένα υπόδειγμα ρατσιστικής συμπεριφοράς απέναντι στον αραβικό πληθυσμό. Την ίδια ώρα που η Εθνική Μνήμη και η Εθνική Ασφάλεια στην Ελλάδα είναι προς ποινικοποίηση, επειδή έτσι επιθυμούν διάφοροι αδίστακτοι απάτριδες τύπου Μούιζνιεκς, το Ισραήλ φαίνεται ότι είναι το μόνο που δικαιούται να προφυλάσσει, ως κόρη οφθαλμού, την ιστορία του και την κρατική του υπόσταση, ακόμη και αν χρειαστεί να «πριονίζει» την ανεξαρτησία άλλων Εθνών, όπως συμβαίνει τώρα στην Συρία και ενδεχομένως στο άμεσο μέλλον στο Ιράν. Ο καθένας μπορεί να συγκρίνει πρόσωπα και καταστάσεις και να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ