Αυτές τις στιγμές, κατά τις οποίες γράφεται το συγκεκριμένο κείμενο, γνωρίζω πολύ καλά ότι πρέπει μέσα από την περιορισμένη, πολύ περιορισμένη, χωρητικότητα ενός άρθρου να αποδοθούν αισθήματα, σκέψεις και ιδέες για μια προσπάθεια, η οποία συμπληρώνει είκοσι (20) χρόνια Ζωής. Ομιλώ, φυσικά, για την 20ηεπέτειο ίδρυσης της εφημερίδας ’’ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ’’, αν και ο όρος ’’εφημερίδα’’ σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αντικατοπτρίσει το μέγεθος αυτής της προσπάθειας. Συν τοις άλλοις, όταν στις 10 Ιανουαρίου 1993 (ημέρα Κυριακή) κυκλοφόρησε επίσημα το πρώτο φύλλο της εβδομαδιαίας Λαϊκής Εθνικιστικής εφημερίδας ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αυτό δεν αποτέλεσε επ’ ουδενί ένα προϊόν ’’παρθενογένεσης’’. Προϋπήρχε το ιδεολογικό έντυπο ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, από τον Δεκέμβριο του 1980, και από τα μέσα της ίδιας δεκαετίας ο πολιτικός φορέας ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Όμως, το να εκδίδεις μια εφημερίδα -και μάλιστα σε εβδομαδιαία βάση-, σε μια εποχή όπου το διαδίκτυο ήταν ανύπαρκτο, αποτελούσε ένα τεράστιο πολιτικό άλμα. Ήταν, τότε, μια εποχή όπου οι εφημερίδες, σ’ αντίθεση με σήμερα, θεωρούνταν ως το πιο σημαντικό όπλο επιρροής του Λαού. Αυτό, άλλωστε, φαινόταν από την υψηλή κυκλοφορία που είχαν τότε σχεδόν όλες οι εφημερίδες, σε μια εποχή μάλιστα, κατά την οποία δεν υπήρχαν οι ’’προσφορές’’ (CD, ταινίες, βιβλία κλπ.) προκειμένου να αυξηθούν οι πωλήσεις.
Εκείνη η εποχή αποτέλεσε για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ το ’’μπάσιμο’’, για τα καλά, στον πολιτικό στίβο, ως αποτέλεσμα του 2ου Συνεδρίου του Κινήματος στις 10 και 11 Απριλίου 1992. Η επικαιροποίηση του ζητήματος της Μακεδονίας ΜΑΣ εκείνο το χρονικό διάστημα, με τα μεγαλειώδη Συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, έδωσε σε εμάς τις πρώτες αφορμές για να ζυμωθούμε πολιτικά, ασχολούμενοι μ’ ένα εθνικό θέμα, το οποίο τότε ήταν ’’της μόδας’’, σήμερα όμως μόνο η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ επιμένει να ασχολείται σθεναρά, αληθινά και πραγματικά εθνικά. Δεν ήταν, λοιπόν, καθόλου τυχαίο το πρωτοσέλιδο εκείνου του αρχικού φύλλου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, με τίτλο: ’’ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ’’. Ένα πρωτοσέλιδο, το οποίο θα μπορούσε άνετα να κοσμεί και το εξώφυλλο του παρόντος φύλλου. Ακόμη και με παραλλαγές, όπως κανένας συμβιβασμός για την Θράκη, το Αιγαίο, την Βόρειο Ήπειρο, την Εθνική μας Ανεξαρτησία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Λίγο παραπάνω είχα γράψει για τις 10 Ιανουαρίου 1993, όπου επίσημα είχε κυκλοφορήσει στα περίπτερα όλης της Χώρας το πρώτο φύλλο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Ενθυμούμαι, όμως, το προηγούμενο βράδυ, ημέρα Σάββατο, στα τότε κεντρικά μας γραφεία στην οδό Κεφαλληνίας 52, την αγωνία, την αναμονή και την λαχτάρα που είχαμε όλοι μας για το πώς θα έβγαινε αυτό το πρώτο φύλλο. Οι πιο ανυπόμονοι από Εμάς δεν μπορούσαμε να περιμένουμε μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί και για πρώτη φορά θέλαμε να κλείσουν τα γραφεία πιο νωρίς, για να πάμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην Ομόνοια, στην οποία παραδοσιακά οι κυριακάτικες εφημερίδες έρχονταν από το απόγευμα του Σαββάτου. Στην Ομόνοια, λοιπόν, ήταν που ο γράφων αγόρασε το πρώτο αντίτυπο του αρχικού φύλλου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Είκοσι (20) ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε, πολλά πράγματα άλλαξαν, πρόσωπα και καταστάσεις άφησαν το όποιο στίγμα τους σ’ αυτήν την προσπάθεια και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και η εφημερίδα ΜΑΣ. Άλλαξε η μέρα κυκλοφορίας (από Κυριακή σε Παρασκευή, μετά Πέμπτη και εδώ και μερικά χρόνια Τετάρτη), κυκλοφόρησε ακόμη και σε δεκαπενθήμερη ή μηνιαία βάση για κάποια χρονικά διαστήματα, πάντοτε όμως η δομή, το ύφος και το περιεχόμενό της έμειναν αναλλοίωτα, ανεξίτηλα, ασυμβίβαστα μέσα στην χρονική ροή αυτών των 20 ετών. Αίμα, Τιμή, Πατρίδα, Λαός, Δικαιοσύνη, Καθήκον, Αλληλεγγύη, Ηρωισμός, Πειθαρχία, Πίστη, είναι οι Αξίες, οι οποίες ως Στάση και Τρόπος Ζωής, διαπέρασαν τις σελίδες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Σε μια εποχή ισοπέδωσης των Αξιών και της διαστρέβλωσης των Εννοιών, όπου η αδράνεια και ο φιλοτομαρισμός, μέσα από την ύπουλη διείσδυση του lifestyle, αποτέλεσαν την κυρίαρχη μόδα που σάρωσε ιδανικά και συνειδήσεις, το να ξεπηδά μια Νέα Γνήσια Επαναστατική Φωνή αποτελεί σίγουρα ένα ελπιδοφόρο, μα συνάμα και επικίνδυνο βήμα. Απέναντι στις πολιτικές και κοινωνικές αντιξοότητες, απέναντι στο φαινομενικά ανίκητο τέρας του δικομματισμού όπου οι ’’εναλλακτικές’’ λύσεις ήταν στην πραγματικότητα το απαραίτητο άλλοθι που δημιουργούσε, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, το σύστημα προκειμένου να απορροφά ανώδυνα τους όποιους πολιτικοκοινωνικούς κραδασμούς, έτσι ώστε να μην δημιουργηθούν ανεξέλεγκτες, για το καθεστώς, καταστάσεις, Εμείς δράσαμε. Και δράσαμε ποικιλοτρόπως, θεωρώντας ότι η Ιδεολογική καθαρότητα των απόψεών μας πρέπει απαραιτήτως να συμβαδίζει με την ζωντανή πολιτική δράση. Να αλληλοσυμπληρώνονται θετικά και όχι να βρίσκονται απέναντι. Γιατί Ιδεολογία χωρίς Πολιτική είναι ανεύθυνος φετιχισμός και αντίστοιχα Πολιτική χωρίς Ιδεολογία είναι ανέξοδος καιροσκοπισμός.
Έτσι, λοιπόν, ποτέ στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, και σ’ όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων μας, δεν επιχειρήσαμε εκπτώσεις σ’ ό,τι πρεσβεύαμε και συνεχίζουμε να πρεσβεύουμε. Σ’ ό,τι γεμίζει τις ζωές μας με σθένος, αποφασιστικότητα, ειλικρίνεια και γενναιότητα. Με ό,τι αντιπροσωπεύει για Εμάς το Υψηλό Νόημα της Ζωής, καθώς το να είσαι Χρυσαυγίτης και Χρυσαυγίτισσα, το να πορεύεσαι Επαναστατικά, σημαίνει ’’να ρουφάς’’ δημιουργικά την Ζωή, εντασσόμενος Ουσιαστικά και όχι τυπικά, Ενεργητικά και όχι παθητικά, σε μια Ανώτερη Συλλογικότητα με τους ανάλογους σκοπούς και στόχους. Είκοσι (20) χρόνια ύπαρξης αντιστοιχούν σε μια ανθρώπινη γενιά. Χρειάστηκε να περάσουν τόσα χρόνια (κι αρκετά ακόμη, αν συνυπολογίσουμε την ουσιαστική έναρξη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ τον Δεκέμβριο του 1980), για να εισέλθει δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο το Αληθινό Κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών, το οποίο συνδύασε άψογα και ρεαλιστικά Θεωρία και Πράξη, Λόγο και Έργο, και εισήλθε όχι απλώς για να μείνει, να ’’βολευτεί’’, να ‘’επαναπαυθεί’’ στις δάφνες πρόσκαιρων επιτυχιών, αλλά για να προελάσει προς την Νίκη, κατακτώντας τα πάντα. Αν, λοιπόν, χρειάστηκαν τόσα πολλά χρόνια για να αρχίσει να γιγαντώνεται η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, σίγουρα είναι θέμα μικρότερου χρονικού διαστήματος αυτός ο Αγώνας να δώσει προοπτικές άμεσης δικαίωσης, με την άνοδό μας στην εξουσία.
Όταν κάποτε ξαναγραφτεί η Ιστορία αυτού του Τόπου, όταν η Επανελληνοποίηση της Χώρας θα είναι μια λαμπρή πραγματικότητα, όταν η σημερινή άθλια κατάσταση θα αποτελεί την μακρινή ανάμνηση ενός εφιαλτικού παρελθόντος, τότε είναι σίγουρο ότι για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ως Ιδεολογικό και Πολιτικό Κίνημα, ως έντυπη μορφή, μα πάνω απ’ όλα ως Στάση και Τρόπος Ζωής, θα υπάρξουν ειδικά κεφάλαια, τα οποία θα εξηγούν την απίστευτη προσφορά της στη νέα κατάσταση που θα έχει δημιουργηθεί. Ο Μέγας Αλέξανδρος έλεγε ότι στον Φίλιππο οφείλει το ’’ζην’’, αλλά στον Δάσκαλό του, τον Αριστοτέλη, οφείλει το ’’ευ ζην’’. Έτσι κι Εμείς λέμε ότι στους φυσικούς μας γονείς οφείλουμε το ότι ζούμε.
Στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, όμως, και τον Νίκο Μιχαλολιάκο, τον Εμπνευστή, Δημιουργό και Ηγήτορα αυτής της προσπάθειας οφείλουμε τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούμε να ζούμε. Δηλαδή, ως Συνειδητοποιημένοι και Ολοκληρωμένοι Έλληνες, ακριβώς επειδή ΕΛΛΑΔΑ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αποτελούν πλέον έννοιες ταυτόσημες με κοινό περιεχόμενο. Τιμούμε, λοιπόν, αυτήν την επέτειο των 20 ετών, από το πρώτο φύλλο της ομώνυμης εφημερίδας, ανανεώνοντας για πολλοστή φορά τον Όρκο Τιμής, Πίστης και Αφοσίωσης στο παρελθόν που μας Ενέπνευσε και το Μέλλον που θα Δημιουργήσουμε. ΖΗΤΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ! ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ