Μια παλιά παροιμία αναφέρει ότι ’’εκεί που πλακώνονται οι βούβαλοι, την πληρώνουν τα βατράχια’’. Είναι φανερό ότι η παροιμία αυτή, προσαρμοσμένη στην σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, ταυτίζει τα βουβάλια με τους ισχυρούς επιχειρηματίες και τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντά τους, ενώ τα βατράχια είναι ο Ελληνικός Λαός, ο οποίος αρκείται στον ρόλο του θύματος. Ο καπιταλισμός, ως οικονομικό σύστημα και με την πολιτική του προέκταση, έχει και αυτός τις δικές του φατρίες, οι οποίες συγκρούονται για την επιβολή των δικών τους συντηρητικών συμφερόντων. Στα πλαίσια αυτά, μπορεί να θεωρηθεί και ως ένας πόλεμος συμφερόντων η διαμάχη που έχει ξεκινήσει το τελευταίο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε διαφόρους μεγαλόσχημους του χρήματος με επιρροή στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι έχουν διαμορφωθεί δύο πόλοι αντιπαράθεσης για τον ποικίλο έλεγχο της Χώρας. Από την μια πλευρά υπάρχουν τα ’’ιερά τέρατα’’ της ντόπιας οικονομικής ελίτ, Γιώργος Μπόμπολας, Βαρδής Βαρδινογιάννης και Σταύρος Ψυχάρης και από την άλλη η τρόικα. Η επικείμενη ’’αλλαγή χεριών’’ στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα φαίνεται ότι άνοιξε ’’τους ασκούς του Αιόλου’’ για την ενδοκαπιταλιστική διένεξη. Αυτός ο έλεγχος των Ελληνικών τραπεζών από την τρόικα δημιουργεί και τις αντίστοιχες αντιδράσεις από τους τρεις προαναφερθέντες. Έτσι, ήδη τις τελευταίες ημέρες, βλέπουμε διάφορα σχόλια και ειδήσεις να απευθύνονται από τους μεν στους δε, και αντιστρόφως, σ’ έναν μάλλον αναγνωριστικό ρόλο ενόψει του επικείμενου ’’εμφυλίου’’ πολέμου στο καπιταλιστικό στρατόπεδο. Η όλη ουσία του γεγονότος έχει να κάνει με το αν θα συνεχίσει το μέχρι πρότινος οικονομικό κατεστημένο να εκμεταλλεύεται ποικιλοτρόπως τον τόπο ή αν η Χώρα μας θ’ αλλάξει αφέντη. Η τρόικα, από την μεριά της, δείχνει να έχει στο επιτελείο της τον εφοπλιστή και ιδιοκτήτη του ’’Σκάι’’ και της ’’Καθημερινής’’, Γιάννη Αλαφούζο, ο οποίος διαμέσου διαφόρων ρεπορτάζ και δημοσιευμάτων ’’καρφώνει’’ την μέχρι τώρα διαμορφωμένη κατάσταση σ’ ό,τι αφορά στον έλεγχο της Χώρας. Βέβαια, αυτή η ’’αδελφική’’ σφαγή βγάζει διάφορα ’’άπλυτα’’ στην φόρα και αν μη τι άλλο αφήνει άφωνο κάθε μελετητή της σύγχρονης κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας με δηλώσεις, όπως αυτές του Γ. Μπόμπολα, ο οποίος -απαντώντας με επιστολή του σε ερωτηματολόγιο που του απέστειλε το Reuters- είπε τα εξής: «Δεν έχω εκμεταλλευτεί ποτέ μέσα ενημέρωσης, τα οποία είναι ιδιοκτησία εταιρειών στις οποίες συμμετέχω για την προώθηση συμφερόντων της εταιρείας Ellaktor S.A…
Η εφημερίδα "Έθνος" δεν έχει κάνει ποτέ χρήση της επιρροής της, ούτε έχει ζητήσει ποτέ χάρες από τις εκάστοτε κυβερνήσεις προς όφελος της Ellaktor S.A.»! Βέβαια, το γαϊτανάκι των δηλώσεων, τόσο του Μπόμπολα όσο και άλλων επιχειρηματιών συνεχίστηκε, στην προσπάθειά τους να αιτιολογήσουν πρόσωπα και καταστάσεις. Ο καθένας, φυσικά, έχει δικαίωμα να υποστηρίζει ό,τι θέλει, άσχετα βέβαια αν κάποιος, ο οποίος διαθέτει δύναμη στα ΜΜΕ γνωρίζει ότι η δική του άποψη αυτόματα ισχυροποιείται. Και μέσα σ’ αυτό το δικαίωμα συγκαταλέγεται προφανώς και η ’’αγιοποίηση’’ οποιασδήποτε επιχειρηματικής δραστηριότητας δίχως το παραμικρό ψεγάδι. Προφανώς, όταν ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, τον Οκτώβριο του 2004 κατά την διάρκεια γεύματος στην γνωστή ταβέρνα ’’Μπαϊρακτάρης’’, κήρυξε -υποτίθεται- ανοικτά τον πόλεμο στο πολλαπλό δίκτυο των οικονομικών συμφερόντων που λυμαίνονταν (και συνεχίζουν να λυμαίνονται) την πολιτική ζωή της Χώρας, είχε πιεί κανένα ποτηράκι κρασί παραπάνω. Ούτε οι ’’νταβατζήδες’’, όπως είχε χαρακτηρίσει αυτά τα συμφέροντα, έπαθαν τίποτα, ούτε άλλαξε -έστω στο ελάχιστο- κάτι στην δομή της οικονομικής ισχύος των καταγγελλομένων. Θυμηθείτε π.χ. τα λεγόμενα για τον ’’βασικό μέτοχο’’. Αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον την συνέχιση αυτής της κόντρας, γνωρίζοντας ότι πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ διαφόρων οικονομικών συμφερόντων, τα οποία -το καθένα από την δική του σκοπιά- επιχειρεί να επιβληθεί, για να έχει το πάνω χέρι στην κατεστραμμένη Ελλάδα του Μνημονίου.
Για Εμάς τους Χρυσαυγίτες, Άνδρες και Γυναίκες, δεν τίθεται ούτε κατά διάνοια θέμα επιλογής ’’νταβατζήδων’’, νέας ή παλαιάς κοπής. Τόσο το παλιό εκδοτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο, όσο και οι επίδοξοι αντικαταστάτες τους, ως αποκλειστικό σκοπό έχουν την συνέχιση της εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου μας και του λαϊκού μόχθου. Τόσο ο Μπόμπολας και οι εσωτερικοί καπιταλιστές όσο και οι εισαγόμενοι τροϊκανοί αποτελούν συνειδητό εχθρό του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος. Γι’ αυτό, άλλωστε, παρά τις όποιες διαφορές που έχουν στις ’’μπίζνες’’, στο θέμα της αντιμετώπισης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ έχουν πλήρη σύμπνοια. Ο Καπιταλισμός στο DNA της ηθικής του περιέχει το σπέρμα της καταστροφής. Οι αλληλοφαγωμάρες των διαφόρων εκπροσώπων του δεν μας αφορούν και δεν μας κάνουν κάποιον λιγότερο ή περισσότερο αντιπαθή. Αποτελούν εχθρό της Πατρίδας και του Ελληνικού Λαού και έτσι ακριβώς τους αντιμετωπίζουμε κι εμείς. Την στιγμή που η Αριστερά, σε όλες τις εκφάνσεις της, κόκκινες και ροζ, έχει ενσωματωθεί πλήρως στην ροή του συστήματος, ο Λαϊκός Εθνικισμός θεωρεί ότι η οικονομία πρέπει να υπηρετεί το κεφάλαιο κι αυτό με την σειρά του τον Λαό. Η δημοσιοποίηση κι άλλων στοιχείων για την εμφύλια καπιταλιστική σύγκρουση πρέπει να αξιοποιείται στο έπακρον από τις γνήσιες και ανόθευτες εθνικολαϊκές δυνάμεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ