ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ή δημοκρατία της διαφθοράς; Η απάντηση θα κρίνει το μέλλον μας!

Δημοκρατία είναι η κυριαρχία του δήμου, δηλαδή του λαού. Αυτό μας λέει ο ορισμός ,όσο αόριστος και αν είναι και όσες προεκτάσεις δύναται να λάβει ως έννοια. Ποια δημοκρατία όμως εννοεί ο καθένας; Έχουμε φτάσει στο σημείο ο καθένας να μιλά για τη δική του δημοκρατία. Ακόμη και οι κομμουνιστές, οι οποίοι δεν φημίζονται για τις δημοκρατικές τους πεποιθήσεις, μιλούν για δημοκρατία. Ποια όμως δημοκρατία εννοεί ο καθένας; Αν εννοεί τη δημοκρατία εκείνη, όπου πράγματι θα κυριαρχεί ο Λαός ως ομοιογενές σύνολο τα άτομα του οποίου συνδέονται με δεσμούς αίματος, και όχι τυχάρπαστοι «εκπρόσωποί του» ή ακόμη και αλλόφυλοι, τότε ναι, είμαστε υπέρ αυτής της δημοκρατίας. Αν πάλι εννοεί την δημοκρατία εκείνη, έτσι όπως έχει δημιουργηθεί αυτή κατά τα τελευταία χρόνια, μετά τη μεταπολίτευση, όπου κυριαρχεί η διαφθορά, τα σκάνδαλα και το εθνικό ξεπούλημα τότε δηλώνουμε ευθαρσώς ότι είμαστε απέναντι της. Ας αναλύσουμε όμως την έννοια της δημοκρατίας.

Όπως είπε ένας μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος, η δημοκρατία θα ήταν τέλειο πολίτευμα, αν όλοι οι πολίτες ήταν τέλειοι και διέθεταν όλοι πολιτική αρετή. Δηλαδή σε έναν ιδεατό κόσμο όπου όλα θα ήταν τέλεια, ίσως ήταν και το τέλειο πολίτευμα. Επειδή όμως οι αρχαίοι φιλόσοφοι ζούσαν στη γη, και όχι σε ιδεατές ή εξωγήινες σφαίρες κατάλαβαν ότι αυτό το πολίτευμα, διακρινόταν από αδυναμίες, οι οποίες προκύπτουν συνέχεια και πάντα κατά την άσκηση του. Ως επί το πλείστον, βέβαια οι αρχαιοέλληνες φιλόσοφοι ήταν αντιδημοκράτες. Θα ήταν περιττό να παραθέσουμε τις σχετικές ρήσεις των μεγάλων αυτών ανδρών που κατηγορούσαν το πολίτευμα αυτό ως φαύλο που οδηγεί αναπόφευκτα στο χάος. Θα παραθέσω την πασίγνωστη ρήση του Ισοκράτους που παραδέχεται τις αυτοκαταστροφικές τάσεις του πολιτεύματος αυτού: «Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.». Στην ίδια βάση αντιλήψεων κινούταν και ο Πλάτων, που ισχυριζόταν πως η δημοκρατία γεννά την οχλοκρατία και αυτή , την αναρχία. Το ίδιο και ο Αριστοτέλης που έθιξε το θέμα της ισοπεδωτικής μανίας της δημοκρατίας. Έχουν δε κοινούς στόχους, η δημοκρατία και η αναρχία, όπως η ασυδοσία και το χάος. Πετυχαίνουν τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα,την απογύμνωση του ατόμου από κάθε ηθική αξία,και ιδανικό. Η δημοκρατία ως απλό σύστημα διακυβερνήσεως και τίποτα παραπάνω δεν κατευθύνει την κοινωνία πουθενά, αφήνει τον δημιουργία ήθους και αξιών στον έλεος των αγυρτών της πολιτικής.. Μένει αμμέτοχη στην ηθική διάπλαση του ατόμου και δεν του εμφυσεί καμιά αξία ενεργεί και εκριζώνει κάθε ηθική καταβολή. Η δημοκρατία είναι το «νόμιμο» προσωπείο της αναρχίας. Στο όνομα της δημοκρατίας επιχειρούνται αναρχικές πρακτικές. Η δημοκρατία δικαιολογεί κάθε ενέργεια.

Η αρχαία Αθήνα λοιπόν είχε για λίγα μόνο χρόνια δημοκρατία, διότι η έννοια της, εφόσον αναφέρεται σε ιδεατό κόσμο, όπως ελέχθη πριν, ήταν επόμενο να εκπέσει και να δείξει τις αδυναμίες της, οι οποίες είναι περισσότερες από τα θετικά της γνωρίσματα. Με άλλα λόγια ακόμη και στην αρχαία Αθήνα, δημοκρατία δεν ήταν αυτό που μας παρασουσιάζουν. Μπορεί από Εθνική άποψη οι Έλληνες Αθηναίοι να ήταν τέλεια οργανωμένοι, στην κοινωνική ζωή όμως υπήρχαν μελανά σημεία, για τα οποία ήταν υπεύθυνη η δημοκρατία. Είναι πασίγνωστο πόσο φλογεροί πατριώτες ήταν οι Αθηναίοι, πόσο σημασία έδιναν στον Οπλίτη- πολίτη, είναι επίσης γνωστό ότι μόνο οι Αθηναίοι στο γένος επιτρεπόταν να ψηφίζουν, να είναι δηλαδή Αθηναίοι πολίτες. Είναι γνωστό με πόσο θάρρος πολέμησαν τους εισβολείς Πέρσες. Κι όμως η δημοκρατία τους πήγαινε πίσω και τους αποπροσανατόλιζε, προσβάλλοντας ακόμη και την ίδια την Εθνική ύπαρξη τους μερικές φορές. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι δημαγωγοί, οι οποίοι παρέσερναν το λαό. Τι και αν ο Μιλτιάδης και οι απλοί Αθηναίοι ήταν πρόθυμοι να δώσουν τη ζωή τους για την Ελλάδα στη κρίσιμη στιγμή της εισβολής των Περσών; Υπήρχαν και οι «ειρηνόφιλοι» που νομιμοποίουσαν δια της δημαγωγίας την δειλία τους και παρέσερναν τον όχλο στην ηττοπάθεια!

ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η δημοκρατία έχει την αδυναμία να ανέχεται τα πάντα. Όπως προαναφέρθηκε σε ένα σύνολο ενδέχεται να υπαρχούν, εκτός από τους ενάρετους και οι επιτήδειοι. Σε ένα δηλαδή πλήθος αναδεικνύονται σαφώς οι ενάρετοι, αναδεικνύονται όμως και οι φαύλοι. Αυτοί είναι οι δημοκόλακες. Μπορούν να υποστηρίζουν ότι επιθυμούν δημοσίως, επειδή αυτό είναι δικαίωμα τους, άσχετα αν αυτό αντίκειται στη δημόσια τάξη ή στο Εθνικό συμφέρον. Στην δημοκρατία ο καθένας κάνει ότι θέλει, διότι υπάρχει δημοκρατία. Η μάζα είναι ο κυρίαρχος εξουσιαστής. Εξουσιάζει τα πάντα. Και το χειρότερο όλων είναι ότι αυτή η τεράστια «ελευθερία» (που στην πραγματικότητα οδηγεί στην τυραννία της διαφθοράς), δικαιολογείται με την γλώσσα μιας αμφίβολης ηθικής…Η δημοκρατία επιστρατεύει την μέθοδο της «εις άτοπον απαγωγής», διότι ό,τι δεν είναι δημοκρατικό για αυτήν, τότε είναι απορριπττέο. Δηλαδή οι οπαδοί της χρησιμοποιούν ως επιχείρημα την ίδια τη δημοκρατία, προκειμένου να δικαιολογήσουν την αναγκαιότητά της. Θλιβερό.

Σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα επίσης, οποιοσδήποτε επιθυμεί, δύναται να θέσει υποψηφιότητα στα δημόσια αξιώματα. Δηλαδή οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να εκπροσωπεί ένα ολόκληρο Έθνος. Αρκεί να συγκεντρώσει κάποιες ψήφους. Ας υποστηρίζει επικίνδυνες αντεθνικές θέσεις, ας θεωρεί π.χ ότι η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική. Έχει το δικαίωμα διότι του το προσφέρει αυτό το πολίτευμα. Σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα επίσης , στο όνομα της δημοκρατίας, η διαφθορά εκδηλώνεται εμμέσως, και πολλές φορές τα σκάνδαλα δε γίνονται καν αντιληπτά από το λαό. .Τις παρανομίες,τα εγκλήματα συγκεκριμένων τα απορροφά ο όχλος. Η απόδοση ευθυνών είναι δύσκολο έως απίθανο. Ο υπεύθυνος κρύβεται πίσω από τον όχλο, τη μάζα. Δεν τιμωρείται. Η δημοκρατία του «δίνει συγχωροχάρτι». Πόσοι πολιτικοί έχουν τιμωρηθεί ουσιαστικά για σκάνδαλα κτλ; Κανένας.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένας βέλος, το οποίο υποδηλώνει την ανάπτυξη και τη πρόοδο ενός Λαού. Όταν αυτός ο λαός έχει κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης, τότε το βέλος αυτό δεν κατευθύνεται προς τα εμπρός, προς έναν ΟΡΙΣΜΕΝΟ ηθικό σκοπό, αλλά κατευθύνεται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, αναλόγως ποιο κόμμα θα εκπροσωπήσει το Έθνος μια δεδομένη στιγμή. Οπότε το βέλος της ανάπτυξης θα κατευθυνθεί δεξιά, αριστερά, εμπρός ( ίσως τυχαία), σε τόσες δηλαδή κατεθύνσεις όσες είναι και οι θέσεις των κομμάτων που τυχόν θα εφαρμοστούν. Όταν λοιπόν θα είναι έτοιμο ένα κόμμα να εφαρμόσει το πρόγραμμα του, τότε επέρχονται εκλογές και φτου και από την αρχή. Με άλλα λόγια η ανάπτυξη σε ένα δημοκρατικό, κοινοβουλευτικό σύστημα είναι μία μπάλα μπιλιάρδου: Όταν τη χτυπούν πολλοί μαζί, η μπάλα αν δεν κατευθυνθεί προς οπουδήποτε, τότε σίγουρα θα μείνει στάσιμη, ενώ αν την χτυπήσει ένας και μάλιστα Καλός παίχτης, τότε αυτή θα πάει εκεί που είναι το ζητούμενο, και ο στόχος του παιχνιδιού..

Η θέση μας

Αφού λοιπόν την «άριστη ικανότητά του» την έχει επιδείξει σε πλήθος αγώνων και έχει καθιερωθεί στο κοινό ως «καλός παίχτης», είναι έτοιμος να κερδίσει πολλά παιχνίδια. Παρομοίως και ο ο άριστος ηγέτης, ( κατά τα πλατωνικά ιδεώδη) που έχει δώσει όλο του το Είναι σε Εθνικούς και Κοινωνικούς αγώνες και έχει αναγνωρισθεί από το Λαό. Είναι δε αυτός που θα οδηγήσει το Έθνος σε επιτυχίες και θα κάνει την Πατρίδα ισχυρή. Αυτό είναι το πολίτευμα για το οποίο αγωνιζόμαστε εμείς , οι ανυπότακτοι Χρυσαυγίτες: Η Αξιοκρατία. Σε μια Εθνική κυβέρνηση αληθινά Ελληνική και όχι ξενόδουλη, η Δικαιοσύνη θα κυριαρχεί.

Θα ρωτήσει κάποιος καλοπροαίρετα: « Μα αφού εσείς είστε κατά του κοινοβουλευτικού συστήματος, γιατί λαμβάνετε μέρος στις εκλογές;»

Μα αυτό είναι η γοητεία του Αγώνα μας. Φιλοδοξούμε να μεταφέρουμε τη μάχη εντός του στρατοπέδου του εχθρού, μέσα στη βουλή. Όταν η μάχη διενεργηθεί εντός της αντίπαλης έδρας, η Νίκη είναι δική μας. Η συντριβή της διαφθοράς, της σήψεως, της παρακμής θα είναι απόλυτη. Θα «παίξουμε με τους ίδιους όρους». Δεν θα συκοφαντούν πλέον εμάς χωρίς εμάς, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα δηλαδή να απαντήσουμε. Δεν θα μας αποκλείουν, πλέον από τα κανάλια, και έτσι θα έχουμε κερδίσει την σημαντικότερη μάχη του πολέμου: Την προβολή! Εκατομμύρια Έλληνες θα μάθουν επιτέλους τις πραγματικές μας θέσεις και προτάσεις. Και η Νίκη θα είναι ακόμη πιο κοντά.

Η συμμετοχή μας στις εκλογές δεν είναι αυτοσκοπός του κινήματός μας. Είναι απλώς ένα μέσο, ένα αναλώσιμο εργαλείο, για την επίτευξη του σκοπού μας. Και μακροπρόσθεσμος σκοπός μας δεν είναι να μπούμε στη βουλή, αλλά η Εθνική σωτηρία. Και αυτή θα επιτευχθεί μόνο αν καταργήσουμε τους φαύλους πολιτικούς που ξεπουλούν δια λόγου και πράξεων την Πατρίδα.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ

Θαλής από Πυρήνα Μαγνησίας